hikoya
K. uyqudan ko‘zlarini ochganda u uxlab yotgan xonaning ikkita derazasi yo‘q bo‘lib qolgan, ularning o‘rniga tashqaridagi bitta manzarani kuzatish mumkin bo‘lgan kichkina tuynukcha hosil bo‘lgan edi.
Gap nimadaligini bilmay har tarafga angrayib qarab turgan K. apil-tapil o‘rnidan turdida, devorni ushlagancha hayratdan dong qotib qoldi.
U sarosima ichida tuynukdan mo‘raladi. Tashqarida faqat birgina hodisa sodir bo‘layotganini ko‘rish mumkin edi.
K.ning yakkayu yolg‘iz qizi olovda yonmoqda. Qiz bitta nuqtaga — tuynukdan vahima ichida o‘ziga qarab turgan otasiga tikilib turar, ustida ro‘dapo qora ko‘ylak kiyib olgan, og‘zi bog‘liq holatda edi. Atrof suv quygandek jim jit. Tevarak atrofdagi qushlar sayrashi va qattiq shamol esib turishiga qaramay tiq etgan ovoz ham quloqqa eshitilmas darajada sokinlik hukmron.
Ota va qiz nigohlari bir biriga tutashgan zahoti qiz qo‘rquvdan chinqirib yubordi. U azob va dard nuqsi urib ketgan nigohlarini otasidan uzib oldida, qochishga harakat qildi. Ammo qandaydir noaniq kuch uni olov doirasida tutib turar, undan bir santimetr bo‘lsa ham chiqishiga yo‘l qo‘ymas edi.
Birdaniga qizning qorni do‘ppayib shishib chiqdida, nafrat to‘la ko‘zlaridan shashqator yosh chiqa boshladi.
Qizning oppoq bilaklari tirnalgan, chap yuzi ko‘karib ketganligini ko‘rish mumkin edi.
Dabdurustdan qiz yonishdan to‘xtadi. Bir zumda yer yuzidan yo‘q bo‘lib ketdida o‘rnida qabr paydo bo‘ldi. Qabrtoshga shunday yozib qo‘yilgan edi.
«Tirik… Ammo o‘liklar qatorida».
K. ushbu manzarani badanidan sovuq ter chiqgancha tomosha qildi-da, yoqasiga tuflab:
«Xayriyat, tushim ekan» deb qo‘ydi.
Ammo tuynuk o‘shanday kichkina holatda bo‘lib, derazalar avvalgi xoliga qaytmadi.
Shunda K. dahshatga tusha boshladi.
«Demak, bu tushim emas. Nega hech narsa avvalgidek o‘z xoliga qaytmayapti?»
Stol chetidagi stakan yerga tushdida chil-chil bo‘lib sindi.
Bir zumda u beixtiyor havoda muallaq ko‘tarildi. Ojizlarcha tipirchilar, oyoqlarini yerga bosish uchun behuda urinar edi.
Xona o‘rtasida K. bemalol sig‘adigan chuqurcha paydo bo‘ldi. Qandaydir g‘ayrioddiy kuch uni chuqurga yuztuban irqitdi.
K. tashqariga otilib chiqishga harakat qilar, jon holatda so‘kinib baqirar edi. U shu xolatda chorak daqiqa olishgach hech kimsaning ishtirokisiz tiriklayin ko‘mib tashlandi.
Xona o‘rtasida qora yozuvlar bilan bitilgan qabrtoshi paydo bo‘ldi. Unda shunday deb yozilgan edi.
«Tirik.. Ammo o‘liklar qatorida».
Erkin Shaydullayev
