Нажмиддин Эрматов. Шеърлар

0
393

Кўнглимни сўрайсан,

Ҳа, кўнглим бордир—

Дунёни сиғдирган,

Сени сиғдирган,

Бошдан оёққача бус-бутун юрак.

Менинг топинганим ўшаку ахир,

Энди бу дунёлар менга не керак.

 

Ишқимни сўрайсан,

Ҳа, ишқим бордир—

Хув, ўша одамга

жон кирар маҳал

чалинган мусиқадан ажралган наво.

Мен унинг сеҳри-ла яна қайтадан

Яратиб олгайман бошқа бир дунё.

 

Фақат сўрамайсан,

Сўрай олмайсан.

Менинг яна битта азобим бордир—

Яратган яратган, эй, тенгсиз дилдор,

Ҳижронга эврилган умр йўлимда—

Менинг сен сиғмаган пешонам ҳам бор.

 

***

 

Бийлар ғолиб,  ҳар доимгидай,

Халқ сукутга, сукут халққа мос.

Мутелиги агар кам бўлса,

Тилигача кишанингни ос.

 

Мана бўйним,

сиртмоғингни сол,

Косам тўлиб бўлди сабрга.

Сўнгги ўтинч — фотиҳа ўқий,

Сўз эркининг қабри қаерда?!..

 

Тириклигин кўрмадик биз-ку,

Авлодлар ҳам сўрайди бир пайт.

Ўшанда: ’’Биз ўлдирдик’’,  — дема,

’’Ўзи қариб ўлгандир’’,  — деб айт…

 

***

 

Бир ёқда суйгулинг кўзингдан ғойиб,

Бир ёқда ватанинг ғарларга талош.

Бир ёқда андуҳинг бормоқда бойиб,

Бир ёқда қароққа тўлқин урар ёш.

 

Бир ёқда шимолга сургун йигитлар,

Бир ёқда жувонлар жамиятга қул.

Бир ёқда ялоғи тиллодан итлар,

Бир ёқда танглайи тешилган булбул.

 

Бир ёқда Оролдай шўрлаган манглай,

Бир ёқда адашган йўлчидай авом.

Бир ёқда ёлғонни айтишар чиндай,

Бир ёқда алданиш этади давом.

 

Бир ёқда қулликни тусар кексалар,

Бир ёқда ёшанглар фарқи йўқ ҳар ёқ.

Бир ёқда келажак ҳиссиз ингранар,

Бир ёқда қабрлар ҳайқирар узоқ.

 

Бир ёқда бемалол қиш келаётир,

Бир ёқда кўчини тўплар тийрамоҳ.

Бир ёқда бемажол дил йиғлаётир,

Бир ёқда самога ўрлаётир оҳ.

 

Бир ёқда ҳаммаси ўткинчи гўё,

Бир ёқда ҳар бири жон беришга тенг.

Бир ёқда измидан қўймайди дунё,

Бир ёқда бир ёққа кетгинг келар сен.

 

***

 

дерлар:

баҳорни соғинган уруғ,

кута-кута гуллаб кетади,

ўзи айланади баҳорга.

 

дерлар:

ёмғирни соғинган дарё,

кута-кута буғланиб  кетар,

ўзи эврилади ёмғирга.

 

билмам:

сени соғинётган мен,

кута-кута яшасам,

не бўлади охири?..

 

***

 

Кўк бўри кезган сарҳад итларга талош энди,

Кўтарилган бош эмас, биргина қуёш энди,

Учқун сочган кўзларнинг топингани ёш энди,

Туркий элнинг шиддати сўнганга ўхшаётир.

 

Сарбадорлар қонини селлар ювиб кетгандай,

Миллат учун жон берар алпни девлар ютгандай,

Ултонтозлар кун санаб, э воҳ, шуни кутгандай,

Элнинг куни номардга қолганга ўхшаётир.

 

Юз эллик йил отангни отганни оға санаб,

Дили бузуқ келганнинг қадамига гул қадаб,

Ё, ҳақ, дея ёнганнинг мозорига тош қалаб,

Саройингга қарғалар қўнганга ўхшаётир.

 

Элдан чиқиб элидан ирганганлар кўрингай,

Ўз тарихин ўзгадан ўрганганлар кўрингай,

Ғужури-ю забони ўзгарганлар кўрингай,

Ўз фарзандинг ўзингни сотганга ўхшаётир.

 

Кечанг заволга дўнди, ҳайкалдай қотиб бўлди,

Сенинг бор насибангни бекларинг тотиб бўлди,

Бугундан-ку айрилдинг, эртангни сотиб бўлди,

Йўл кўрсатар маёғинг ўчганга ўхшаётир.

 

Бургут учган зовларда қузғун базм этмоқда,

Илдизингни кавшабон тўнғиз ҳазм этмоқда,

Эртангни белгилашга ётлар жазм этмоқда,

Қошиқ бутун, қиличинг синганга ўхшаётир.

 

Кечаги ёвқир нигоҳ бугун ерга қадалган,

Ватан кутган жасорат нон топишга аталган,

Бўйин эгик, қўл қадоқ, тиззаларинг қаварган,

Умид кўзёш шўридан сўлганга ўхшаётир.

 

Уйғотай деб келган ул баҳорлар бекор кетар,

Ҳар тонгда қуёш туртиб, ҳар шомда безор кетар,

Бўғзин йиртиб шоирлар минг ҳайқириб, хор кетар,

Аллоҳ, бу халқ шу ҳолга кўнганга ўхшаётир.

Туркий элнинг шиддати сўнганга ўхшаётир.

 

***

 

Тун.

Ёмғир.

Қоришиқ ифор.

Учқур хаёл, қадамлар аста.

Борлиққа сочилиб келади кетгинг,

Ёмғир бўлсам керак, аслида.

 

Сен йўқсан.

Ҳеч ким йўқ.

Нималардир бор.

Ненидир туярсан ёмғир остида.

Мен ахир осмонда яшаганман-ку,

Не қилиб юрибман замин устида?..

 

Шайтон.

Тақиқ.

Ва ўша мева.

Афсус бор қувғинди одам наслида.

Негадир уларга алоқам йўқдек,

Ёмғир бўлсам керак, аслида.

 

***

 

Булбуллар бош олиб кетгандай боғдан,

Фанога кўчгандай сабуҳий саслар.

Боғ аҳли энтикиб қулоқ осадир,

сайраётир қафаслар.

 

Тулпор туёғини тупроқ унутган,

Ҳурлик шиддатини мавҳ этган ғовлар.

Боғ аҳлин эрк дея топингани ул —

чопаётир тушовлар.

 

Қушлар самосини ишғол айлабон,

Парвоз тасаввурин этганча бадар,

Боғ аҳлин кафтида кучга тўйиниб,

учаётир қарсаклар.

 

Боғда боғ қолмайдир,  тўрт тараф қолар,

Тўрт тараф қибладир,  шу эрур самар.

Боғ аҳлин кўксидан аста бош олиб,

кетаётир юраклар.

Javob qoldiring:

Iltimos, sharhingizni kiriting!
Iltimos, ismingizni bu yerga kiriting