Tillaniso. Yangi she’rlar.

0
1125

O‘lik shahar

Shahar o‘lgan,

Tuyg‘ular jim-jit

Zaminidan uchgan baraka

«Bepusht za- miin.»[1]

Go‘ringizda tinch yoting,  shoir

Shahar o‘lgan,

Uyqusi o‘lik.

Qachondir bishg‘olib ketarak

O‘ylardim uchta to‘lqin qoladi menda-

Shahardagi uch odam-

Borliqning borlik to‘lqini edi.

Keyin to‘lqinlarini olib ketishdi

O‘zlari bilan

Men ketmadim.  Shahar ketdi mendan.

Yagona to‘lqin o‘zim edim.

Yolg‘izlik to‘lqini.

Yovuzlikdir-  yolg‘izlik ham.

Nafrat ekdim bepusht zaminga

Qayg‘u,  Kin ekdim.

G‘azabimni qadadim ulkan.

Ur-sur,  qotillik ekdim-

Tuyg‘umni ekdim.

Ishoning tuyg‘ular qo‘rqinchli emas,

Qo‘rqinchlisi qo‘rquvingizdir.

Koinot to‘lqinlari chiriyotir.

Zamin hosilsiz.

Odamlar xasta,  o‘lar kunba-kun

Tovushlar esa hamon muallaq

«Sufeee,  suf»

«Uffffffff!»

Tushunmayman sizni demang

O‘sha chirik to‘lqinni ushlang.

Qayg‘ular ranglidir,

Ranglar qorishiq.

Ochlikdan qusayotir chaqaloq-

O‘qchish!

O‘qchish!

Ochlikdan qusdim.

O‘qchish va chirik to‘lqin o‘lik shaharda.

O‘qchishdan to‘kiladi  —

Suv ham  —  zardobdir!

Va lekin ovqat istamas odam.

Zardobiga qorishiq.  Qayg‘ular rangli.

Odam xudo bo‘lmoq istar.

Gohida lahzaga xudo deb sig‘inadi.

Lekin lahzalar ham ochlik.

O‘qchish lahzalar.

Qayt qilib tashlang,

Tuyg‘ungizni,

Sevgingizni,

Umidingizni.

Qayt qiling!!!

Odam istamay turib ham istar

Istaklar   —  ochlik

Istaklar o‘qchish!

Odam xudo bo‘lmoq istar

Va lekin xudo bo‘lmagani xudolik.

Gohida lahzaga xudo deb sig‘inadi.

Lahzalar   — o‘qchish,

Ochlik  —   lahzalar.

Istaklar  —  xudodir,

Ochlik  — xudolik.

BU HAQDA EMAS

Yo‘q, bu depressiya emas,

Depressiya yashashning shakli.

Men yashayapmanmi?

Siz-chi?

O‘z hayotimning chekkasida turibman va kuzataman

(Chekkada turish yaxshi)

Chekkadaman va kuzataman:

Men bir fohishaman

Tunlar hammasini unitish uchun

O‘zgalar qo‘ynida aylagan xirom

Mastu alastlikka  berib o‘zimni

Uni-ta-man.

Tongda esa hech nimani eslolmayman

Ona deb tunlar meni

Hech qo‘msamas

ikki bolamni

Eslamayman, masalan, hech qachon.

Tongda kir kuvaman

Uyg‘ongach kir yuvaman

Kir yuvish kerak

Yoki unitish

Ramazon tuni edi

(Tunda yashash azob)

Serial ko‘ra turib

Bolalarim uchun yig‘laganman.

Boshqa hech qachon…

Men fohishaman

Tunda o‘zgalar qo‘yni

Kunduz esa kir yuvaman

Va o‘z hayotimni kuzataman chekkada turib

Chekkada turish yaxshi.

Hayotimning chekkasidaman.

Men bir mazoxistman

Yelinekning qahramonidek

Shisha bilan tilib ko‘ksimni

Qondiraman sevgi haqdagi tasavvurlarni

Sevganlarim tashlab ketsa goh

(Men ularni hech qachon sevmaganman)

Pichoq urib ko‘raman yuragimdan sal teparoqqa

His o‘lgan. Sezgi yo‘q. Qo‘rqmang og‘rimas.

Jiddiy olmang. Vahimalimas —

Bir maysaning unishi

Bir yomg‘irning yog‘ishi

Yo qamishzorga olovning ketishi shunchaki

Jiddiylashmang, yomon ko‘raman jiddiylashganni

Ishxonamizdagilar juda jiddiy qarashadi

Xayfsanga

Boshliqqa

Tartiblarga

Jiddiy deyishadi hayot tartiblarini

Vaholanki hech qachon

Oliy tartiblarni ko‘ra olishmaydi.

Koinot tartiblarini.

Gul tartiblarini.

Yo‘l tartiblarini.

Yomg‘ir

Suv tartiblarini.

Chekkadan qarang.

Men bir fohishaman

Kutmasdan yashashni o‘rgandim.

Jiddiy olmang, hoy baraka topgur

«Adolat qiling o‘zingizga»

(Shu so‘zlarni kimdir aytgandi menga)

O‘zingizdan biroz uzoqroq turing!

Men bir fohishaman

Goh barbod qilgim kelar o‘zimni

Tilarmen goh, bir yo‘la buzmoq buzilgan ro‘zg‘orimni

Hayotning chekkasida turibman

Va kuzataman

Va hamon

Yaxshi ko‘raman

Suvni

Yomg‘irni

Bolachaning ilk so‘zi va

Chumchuqlarning chug‘urlashlarin

LEDI IN RED *

O, Qismat!

Qanisan?

Yonimdami?

Qarshimdami?

Yo manov daraxtda

Derazamning panjarasida

Kulyapsanmi beg‘am va mudroq

Kel, sen bilan qadah cho‘qishtiramiz

Sen uchun ko‘taraman bu qizil qadahni

Qismat, kel, qo‘limdan ushla

Raqs tushamiz boshing aylanib

«Ledi in red» — sevgilim suygan,

Ha o‘sha qizil ko‘ylakda.

Kel, mayli

Otam bo‘lib ushla qo‘limdan

Qo‘rquvlarning kiftiga qo‘ygum yelkamni

Istasang onamsan —

Kelaver —

O‘z ma’yusligimga o‘zim tiz cho‘kaman.

Istasang bo‘l sevgilim

ushla belimdan —

Xotiralar —

May

Va ko‘z yoshning kuyidir marhum.

Bir bolakay bo‘lgin, kel

Qo‘llarimda irigaydir ko‘zlari

Badani tushsin irib

Men bag‘rimga bosmayman, qismat

Bor yo‘g‘i raqs tushaman

Qarab ko‘ziga.

Istasang, do‘stlarim bo‘l,

kel, taqdir —

Ko‘z oldimdan bir- bir o‘tgan oniy kechinma

Qo‘lingni ber, lahzaga bir zum.

Istasang, men hech qachon sotib olmagan

O‘ynamagan

Ismsiz qo‘g‘irchog‘im bo‘lgin, kel

Kulgularim ismsizdir

Yo‘lim — ismsiz

Ko‘nglim -ismsiz

Baxtim ismsiz, baxtsizligim — ismsizdir.

— kel, allalab qo‘yaman qismat

O‘ynay olaman bir zum oyog‘ingni olmasdan bosib

Mayli, kel, kimsa bo‘lma,

O‘zim bo‘l, taqdir —

Jangga kirgan botirdek yovqur

Faqat nozik ushla belimdan

O‘zimga o‘zimni qo‘yma talatib

Shiddatingdan, hovringdan qolmayin so‘nib

O‘zim bo‘lib aylantirma boshimni

O‘z  qiyofam, o‘z sochlarim,

O‘z qo‘llarimda

Shiddatingdan ketmayin sinib

Zabt etma o‘zim bo‘lib, sen meni qismat.

Va lek eshilib buralib kirding ichimga

Singib yo‘qoldik bir- birimizga

O‘zim bo‘lib ko‘kka sovirding meni

Mana men yo‘q

Mana u yo‘q,

Mana yo‘q o‘zim

Yo‘qdir raqslar, lahzalar.

Olqishlar!

Olqishlar!

Baribir bu raqs qarsakka loyiq

Qismat, olqishlarim senga

Axir juda jozibalidir

Qismating

Kuy

Sharob

Ko‘z yosh

Va

Yodlar bilan tushsa xotirga

Raqsga tushib qolsa yodingda

Joduli, qismat.

Qismat, yig‘ishtirib ol

Ko‘chada qolgan qizil ko‘ylakni

O‘zim bilan tushgan o‘z raqsimdan qolgan

O‘z zavolimdan qolgan o‘zimning

 o‘sha parcha yod

O‘sha qizil ko‘ylaksan, Qismat!

*»Ledi in Red» — Qizil ko‘ylakli xonim — Kris de Burgning shu nomli  qo‘shig‘i

(Yepifaniya)

Yomg‘ir.

Xayoldek sokin kun.

Bir ayol ko‘chadan o‘tib borarkan

Nigohi bilan yer chizar edi

Nazarimda sezmas edi yomg‘irni

Qo‘lidagi paketda dori

Yoki bo‘tqa nabirasiga.

Tikilib  qolganim ko‘rib

Qattiq botirdi nigohin menga.

Taajjublangandi.

Azaldan shu

Nigohlar yer chizsa parishonlanaman

Unitiladi ichimda hovur

Odamlar nimani ko‘tarib yuribdi

Qanday o‘y

Qanday parishonlikni?

Nigohlar o‘tib ketadi bir-birining yonidan sirg‘alib

Lekin bir-birining umridan picha yulib ketar

Biroz havo

Biroz xayol yular qalbidan.

Nigohlar so‘zdir

Nigohlar yomg‘ir.

Nigohlar eslatadi yomg‘irni

Masalan, insonga baxtli bo‘lish uchun

Faqat yomg‘ir kerakligi haqda,

Faqat bir parishonlik,

Bir o‘y,

Bir sigara va

Nigohdan sirg‘lib o‘tgan bir ma’yus (jonsarak) nigoh.

Nigohlar umrdir

Bir xayol

Bir yo‘l ulashgan boshqalarga.

Yomg‘ir ulashgan.

Nigohdan sirg‘alib o‘tgan bir nigoh

Yomg‘ir tashlab ketar.

Nigohlar bu zamin.

Nigohlar osmon.

Nigohlar bu sening turgan  o‘rning,

Koinotda o‘rning

Nigohdan sirg‘alib o‘tgan bir nigoh

Aytib o‘tar  Koinotda  o‘rningni.

Barqaror bo‘l o‘rningda, nigohim

Barqaror bo‘l o‘rningda, umrim!

Bir o‘y tashlab ketar ayol nigohi

bir xayol

bir sigar

 yomg‘ir.

Sirg‘alib o‘tadi

          nigohidan

                nigohim

Sirg‘alib o‘tadi nigohidan

Borliqda mening o‘rnim,

                                    umrim.


[1] Tomas Eliotning poemasi

Javob qoldiring:

Iltimos, sharhingizni kiriting!
Iltimos, ismingizni bu yerga kiriting