«Мен сени севаман!..»
Лабларимдан отилган бу — ўқ сўзлар,
учиб борар, сенинг нишон — қулоқларингга.
Ўқ нишонга теккач,
юрагинг қадамлари тезлашиб кетар,
кипригингдан шаффоф қувонч оқар овозсиз.
«Мен ҳам…»
Бирдан сен-да ўқ узасан нишонларимга
Ва тўсатдан ўқ отарлар тўқнашиб кетар…
***
Ёмғирлар қўшиғи янграйди боғда,
Чаманлар ҳуснига боқ. Жуда кўркам.
Шундайин ғанимат, фоний бир онда,
Кел, сайр қилайлик бирга, маликам.
Ҳижрон доғларини ювиб кетсин ул,
То васлингга зарра қолмасин шубҳам.
Кўнглим гулзорида асраганим — гул,
Кел, сайр қилайлик бирга, маликам.
Иста, ёмғирпўшни қилайлик пана,
Қучоқ очайлик ё томчига, эркам.
Яратган раҳматин, булут ҳимматин
Бирга қаршилайлик, келгин, маликам.
Йўллар тугамаса, ёмғир тинмаса,
Бир жуфт қуш мисоли қўнишиб, кезсак…
Ғуборлардан холи бўлган дунёда
Покиза муҳаббат борлигин сезсак.
Кел, сайр қилайлик бирга, маликам…
***
Ишдан ҳориб, чарчаб келаман секин,
Суянганча икки оёғимга жим.
Кўзим хотирасин йўқотганми ё
қоронғиданми?..
Уларга таниш кўринмас ҳеч ким.
Ижара уй мени қаршилар мудраб,
Тили калимага келмай,
Эшик ҳам
Остонада қолди…
Оғзин очиб ланг.
Куни билан кимўзарга
пойга ўйнашиб,
Туфлиларим йиқилди,
ҳориб, ҳоли танг.
Чироқни ёқаман,
Шифтдаги лампа
Хонани тун қўйнидан суғириб олди.
Шимим гиламда…
Кўйлагим стулда
ухлади, қолди.
Менинг эски дўстим қари каравот,
Ташрифимдан шод,
ғичирлаб айлади хониш.
Кўрпам мени кутиб ухлаб қолганин,
Юзларимдан ўпиб, шивирлар болиш.
Мен секин кўрпамни қуча бошлайман,
Елкасига қўйиб
икки қўлимни.
Чироқни ўчирмай,
Кўзимни юмиб,
Сўнг қарши оламан иссиқ ўлимни.
***
Кўчага боқаман ойна ортидан.
Ташқарида қор…
Ташқари совуқ.
Хаёлим қорларга ботганча, ана
кетиб бораяпти уйингга яна…
…Одобсиз хаёлим берухсат кириб,
Даҳлизда турганча сўрайди сендан:
— Хаёл уйдами?
Сенинг жавобинг:
— Уйда йўқ.
Кетганди, сўрамай мендан.
Хафсаласиз, мадорсиз қайтар хаёлим,
Йўлда неча тўхтаб, куч йиғиб олар.
…Қайтиб,
остонада киролмай турган,
Сенинг хаёлингга дуч келиб қолар…
***
Сен гўзал ўғрисан, энг олғир ўғри,
Менинг хаёлларим ўғирлаб кетган.
Яна тортиб олиб ихтиёримни,
Изига изларим тўғрилаб кетган.
Сен гўзал ўғрисан, энг олғир ўғри,
Шўрини қуритиб неча-нечани.
Бир қараб оромсиз этиб кишини,
Тонгларга улатган узун кечани.
Сен гўзал ўғрисан, нетай, энди ҳеч
Кўнгилни ўғридан тозалаб бўлмас.
Энг алам қилгани сендай ўғрини,
Ҳеч бир қонун билан жазолаб бўлмас!
Сен гўзал ўғрисан, энг гўзал ўғри!..
